It means that we're just dolls.
We don't have a clue what's really going down,
we just kid ourselves that we're in control of our lives
while a paper's thickness away things that would drive us mad
if we thought about them for too long play with us,
and move us around from room to room,
and put us away at night when they're tired,
or bored.
From Rose Walker's diary, in SANDMAN #16: "Lost Hearts",
by Neil Gaiman
3 comments:
πανέμορφο δώρο για το hotel μας οι κούκλες σου...ευχαριστούμε sandman :)
Δεν ξέρω τι είναι ομορφότερο: οι κούκλες των φωτογραφιών, οι κούκλες του ποιήματος ή η φωνή της Kate.
Πανέμορφες είναι!
(Θέλω κι εγώ!!!!!!!!!!!!!!!!! σνιφ!)
και καταπληκτικό το ποίημα :)
και το τραγούδι :)
καλημέρες :))
Post a Comment