Κάποιος χτύπησε την πόρτα του
Πολυαγαπημένου. Μια φωνή ρώτησε: "Ποιος
είναι;" "Εγώ", απάντησε ο επισκέπτης.
Τότε η φωνή είπε: "Δεν υπάρχει
εδώ χώρος για μένα και για σένα". Κ' η
πόρτα έμεινε κλειστή.
Ύστερα από χρόνια μοναξιάς και
στερήσεων , ο άνθρωπος ξαναπήγε και
χτύπησε την πόρτα του Πολυαγαπημένου.
Η φωνή ρώτησε: "Ποιος είναι;"
"Εσύ", απάντησε ο επισκέπτης. Κ' η πόρτα
άνοιξε.
Μεβλανά Τζελαλουντίν Ρουμί
(Μετ: Γιάννης Υφαντής. Από το βιβλίο
"Μυστικοί της Ανατολής")
posted by wonderfully unpredictable
11 comments:
ελπίζω η μουσική και η εικόνα να είναι αντάξια του τόσο ωραίου κειμένου...
"Ο Ανέστος τρυφερά
γέμιζε καρφιά τα χέρια
κι ο Μεβλανά Tζελαλεδίν
γυρνούσε και γυρνούσε
Κι έτσι όπως χάζευα
ντερβισάδες, μπεκτασήδες
άλαλοι με κυκλώσανε
μα ακόμα τους ακούω
Σεμ ολντού ασίκ λαρί
άνθρωπέ μου τι ξεφτίλα
να σου χαλάνε το όνειρο
και συ να τους αφήνεις"
Ο Θανάσης έρχεται να συμπληρώσει το πνεύμα σου.
wonderfully, καταπληκτική η επιλογή του προορισμού σου..
Χωρίς υποψία μομφής φυσικά για την καταχώρηση του "υπέροχα απροσδόκητου", η μουσική για μένα προσωπικά είναι ακόμα πιο πέρα.
Μακριά.
καλησπέρα pan, ion, ilia, shades...
προσπαθώ πάντα να επιλέγω τα πρώτα συναισθήματα που μου δημιουργούν τα κείμενα και να τα μετατρέπω σε μουσικά ταξίδια..το συγκεκριμένο κείμενο με δυσκόλεψε αρκετά στην αρχή...με οδήγησε όμως σε ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια και σε ένα (τελικά) από τα πιο αγαπημένα μου ποστ (μαζί με την εικόνα της πεταλούδας-ψυχής)..είμαι περίεργη πάντως να ακούσω και τη γνώμη του "υπέροχου"...
Υπέροχο, μου θύμισε το άλλο του
Abou Tammâm
Κάνε βόλτα τη καρδιά σου όσο μπορείς στις διαφορετικές αγάπες.
Θα δείς ότι πάντα στις πρώτες ξαναρχόμαστε.
Καλήν εσπέραν άρχοντες,
εξαντλητική μέρα η σημερινή. Αν δε ζητούσε τη γνώμη μου η ελαφίνι μπορεί να καθυστερούσα λίγο να σχολιάσω. Ας ξεκινήσω λοιπόν
@ elafini
Ελαφίνι μου, σε ευχαριστώ για τη φροντίδα με την οποία περιέλαβες το κείμενο. Τα χρώματα, οι γραμματοσειρές, η διάταξη, όλα μου αρέσανε πολύ. Για τη μουσική δεν έχω κάτι να πω. Ενδεχομένως, προσωπικά το κείμενο να με κατηύθυνε σε άλλα ηχητικά μονοπάτια -περί ορέξεως... Από περιέργεια και μόνο, θα ήθελα να το διαβάσω συνοδεία μουσικής του τάγματος των Περιστρεφόμενων Δερβίσηδων (ο Ρουμί ήταν ο ιδρυτής του Τάγματος), που δεν έχω ακούσει ποτέ μου. Αν κάποιος παρεπιπτόντως είχε να μου προτείνει κάποια ηχογράφηση θα του ήμουν ευγνώμων. Πιο πολύ όμως κι απ' τη μουσική μου άρεσε η φωτογραφία. Η πετάλούδα είναι κατ' εξοχήν το έντομο που συνδέεται με τον αλληγορικό μύθο της μεταμόρφωσης και ο συνειρμός/ σύνδεση αυτή υπήρξε, κατά τη γνώμη μου, το καταλληλότερο συμπλήρωμα του κειμένου. Σ' ευχαριστώ.
@ pan
Αγαπητέ pan, σε ποιον ανήκουν οι στίχοι αυτοί;
@ ion
Καλησπέρα ion. Χαρά μου. Αρκετές φορές επισκέπτομαι το blog σου και διαβάζω τα κείμενά σου, αλλά είναι τόσο ολοκληρωμένα από μόνα τους που δυσκολεύομαι να αφήσω κάποιο σχόλιο. Από καιρό ήθελα να στο πω αυτό. Ελπίζω να μην παρεξηγείς τη στάση μου.
@ ilias
Αγαπητέ Ηλία, 'υπέροχα απρόβλεπτος' παρακαλώ.
Αυτά. Ελπίζω να μη σας κούρασα.
Υ/Α
@wanderfully unpredictable: Ανήκουν στον Θανάση Παπακωνσταντίνου, όπως και η μουσική. Το τραγούδι ονομάζεται Όνειρο.
Υ/Α
για όλα φταίει το τόσο όμορφο κείμενο και αυτά που μου έβγαλε...η πεταλούδα μου θύμισε τη σύνδεσή της με τη Ψυχή..χαίρομαι που σου άρεσε...Δερβίσηδες ε?...με έβαλεσ σε σκέψεις τώρα ;)
wonderfully**
μου αρκεί που κάτι σου ψυθιρίζω..
το ποστ σου "έγραψε" ως ένα από τα καλύτερα μέχρι τώρα στο γεμάτο υπέροχους ξενοδοχείο..
Post a Comment