Κοιτάζω το ρολόι κρεμασμένη πάνω στον πάγκο. Σχεδόν πέντε. Τα μάτια μου καίνε λες και έχουν άμμο μέσα τους και κάθε που τα τρίβω καίνε περισσότερο, σχεδόν όπως κι οι πατούσες μου απ' την ορθοστασία. Σχεδόν πέντε.
Κάνω ένα τελευταίο τσεκάρισμα: καπνός, αναπτήρας, κινητό, κλειδιά. Όλα κομπλέ. Ξανακοιτάω. Σχεδόν πέντε. Πάλι. «Χέστο, μην το κοιτάς» σκέφτηκα. Όπου να ναι.
Θα βγω από δω και θα ρουφήξω τη ζωή εκεί έξω, θα βρω τι μου φταίει, θα διασκεδάσω, ίσως και να ερωτευτώ! Θα διεκδικήσω όλα όσα μου ανήκουν. Θα φωνάξω, θα επιτεθώ! Καιρός μου είναι. Όπου να ναι.
Καμπανάκι.
«Πρωινή όπως κάθε μέρα! Η αγαπημένη μου υπάλληλος! Η μόνη μου υπάλληλος.»
«Καλημέρα αφεντικό»
«Μα.πάλι σταμάτησε το ρολόι;»
«Ναι;»
«Μα ναι! Δες και μόνη σου!»
«Πράγματι»
«Για μια στιγμή. τι βαστάς στα χέρια σου;»
«Εγώ; Που αφεντικό;»
«Μα στα χέρια σου αγαπημένη μου υπάλληλε, στα χέρια σου!»
«Α! Οι μπαταρίες.»
«Οι μπαταρίες αγαπημένη μου, οι μπαταρίες!»
«Ορίστε Αφεντικό. συγνώμη»
«Παρακαλώ καλή μου, παρακαλώ.Γύρνα τώρα να στις ξαναβάλω.ορίστε, έτοιμη.Καλημέρα σου πα;»
posted by ion's friend George P.
6 comments:
Καλό. Απλό και με ουσία.
απλά, όμορφα κειμενάκια που αφήνουν πολλά στη φαντασία...μεταφέρω νοητά το χαμογελό μου George
εδώ είμαστε...μουλιάσαμε στη πισίνα λίγο παραπάνω ομολογώ..αλλά καιρός να βγούμε
γύρισα.. είχα πάει για τροφοδοσία ..χε..
επανήλθα έτοιμη για διακοπές. και παρέα..
Καλως ήρθα!!
!)))))
Post a Comment