31.8.07

Ζείς;


Ξύπνησες τα χαράματα, άνοιξες τα παντζούρια
Ψηλά – ουράνιες φωτιές, κάτω – ποτάμι αίμα
Εξέτασες το σώμα σου, ανέπαφος ακόμα
Ντύθηκες με το θάρρος σου και βγήκες να παλέψεις
ΠΙΣΩ! Ονειρευόσουν

Ξύπνησες τα χαράματα, άνοιξες τα παντζούρια
Μάσκες που περπατούσανε, βέλη καραδοκούσαν
Μπλεγμένος με τα πλήθη που ανίδεα πηγαίναν
Γέμισες τα πνευμόνια σου και κραύγασες “Ξυπνήστε”
ΠΙΣΩ! Ονειρευόσουν

Ξυπνάς απομεσήμερο και μένεις στο σκοτάδι
Λίγος καφές, λίγος καπνός μέσα στην παραζάλη
Έξω τα πάντα ήρεμα, τα ίδια και τα ίδια
Σα να μην έγινε το χθες, το αύριο το ξέρεις
Εμπρός! Είν’ η ζωή σου

posted by 2Σx2

12 comments:

elafini said...

και είναι φοβερό το πόσο επίκαιρο είναι αυτή τη στιγμή...καλώς ήρθες στο ξενοδοχείο μας δισχιδή...

2Σx2 said...

Χμμ, καλά τα κατάφερες και η τελική επιλογή τραγουδιού είναι κι αυτή η πρέπουσα.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τη φιλοξενία. Ξέρεις, είχα αρχίσει να συνηθίζω το παγκάκι που λέγαμε! :)
Καλώς σας βρήκα λοιπόν.
Όσο για το επίκαιρο, ε, από λόγους για να είναι επίκαιρο άλλο τίποτα!

elafini said...

χμμμ? ολιγαρκή σε βρίσκω στις φιλοφρονήσεις...χαχα..
σε λίγο θα μπεί και η πόρτα με το "χρυσό" νούμερο...μου άρεσε πολύ η χρονική στιγμή που ανέβηκε τελικά το κείμενο...καλή συνέχεια

giorgisxristodoulou said...

Μπράβο,ωραία θέα έχουν τα δωμάτια εδώ...Κρατήστε μου παρακαλώ το 2046... :-)

elafini said...

έτοιμο...κι ωραία μουσική ακούω να έρχεται από μέσα...

Pan said...

Παιδιά με συγχωρείτε για το άσχετο: Το παπί, τι έγινε; Μήπως ξέρει κανένας;

ion said...

θα μείνω στο τελευταίο..
τόσο απειλητικό..
ποιός μας κουνάει τη μέρα και τη νύχτα μας αφήνει για λίγο.για τόσο λίγο.όσο ένα όνειρο.
καλως ήλθες 2Σx2.ακόμη και μέσα σε όνειρο.

elafini said...

καλημέρα...pan μόλις τώρα είδα πως το λινκ του παπιού δεν υπάρχει...θα δω αν έχω mail και θα σου πω

exitmusician said...

To Παπί μας άλλαξε στέκι. Μετακόμισε στη WP και με άλλο όνομα. Nhpiablogeio λέγεται, κάτι σαν αυτο-υποβιβασμός από την Α'Δημοτικού...

2σχ2, επίκαιρος όπως πάντα, αν και νομίζω ότι διαφωνώ με τη 2η στροφή...

Γιώργη Χριστοδούλου, καλώς ήρθες!

2Σx2 said...

Ion, καλώς σας βρήκα κι εγώ, ακόμη και με κλειστά μάτια! Μήπως κι εμείς βοηθάμε στο να ταλαντευόμαστε και κάνουμε πιο εύκολο το έργο του κινητήρα μας ή του εμπνευστή του νανουρισματός μας;

exit, μια βόλτα στην Ερμού αρκεί...

ion said...

2sx2**
αν δεν ταλαντευόμασταν δεν θα "βγάζαμε "μουσική..δεν είναι νανούρισμα.γιατί ποτέ αυτή η λήθη δεν είναι όνειρο. είναι γδαρμένη πάνω μας η συνήθεια. η άσχημη αυτή καθημερινή μας επανάληψη και μόνο στο πραγματικό ονειρο λησμονούμε τον πόνο της.

2Σx2 said...

ion, η αποδοχή της συνήθειας είναι που παράγει απάθεια ή παραίτηση. Δύσκολο πράγμα η αντιμετώπιση της συνήθειας. Και δεν ξέρω πολλούς που να την έχουν κάνει στην άκρη - σίγουρα δεν είμαι ένας από αυτούς, δυστυχώς.