Κάποιες φορές το τέλος ορίζει την αρχή. Αυτός που όρισε την αρχή αγγίζει το τέλος καθώς δίνει στον επόμενο το εισιτήριο για τη συνέχιση του ταξιδιού. Αυτό δεν κάνει ένας ήρωας; Οριοθετεί μέσα από το τέλος του την αρχή. Δεν σκέφτεται παρά μόνο αυτό. Όπως αυτό το κορίτσι. Που δεν κρύφθηκε, που με τη λίγη της ανάσα φώναξε για μια καινούργια αρχή και όχι για το δικό της τέλος. Αγωνίστηκε με περίσσια δύναμη να μας δείξει έναν καινούργιο δρόμο που χρειάζεται όλοι να βοηθήσουμε για να φτιαχτεί. Η Αμαλία δεν άγγιξε το τέλος. Εθεσε την αρχή. Το άφησε πάνω μας και πήγε να ξεκουραστεί. Η πρώτη κράτηση δίπλα στο αίθριο αυτού του ξενοδοχείου είναι της Αμαλίας. Να αναπνεύσει αλλιώτικο αέρα, κοιτάζοντας μας να συνεχίζουμε τον αγώνα που ξεκίνησε. Γιατί δεν το ξεκίνησε μόνο για την ίδια αλλά για όλους εμάς που βρισκόμαστε στα μέσα της διαδρομής.
posted by ion
7 comments:
το τέλος δεν υπάρχει γιατί το τέλος είναι η αρχή..πολύ όμορφο ion..καλή ξεκούραση Αμαλία..
Κάτι τέτοιες στιγμές εύχομαι να υπάρχει παράδεισος...Ένα είδος ανταπόδοσης γι' αυτές τις ψυχούλες, που στην ζωή αυτή δεν βίωσαν παρά μονάχα πίκρα, πόνο κι εκμετάλλευση.
Από την ώρα που έμαθα ότι έφυγε η Αμαλία, αισθάνομαι σαν να έχασα κάποιο δικό μου άνθρωπο.
Φαρμάκι...
το μεγαλύτερο σοκ είναι όταν μπαίνεις και διαβάζεις τα κείμενά της..μόλις πριν 3 μέρες έλεγε πως θα ετοιμάσει κάτι για όλους εμάς..διαπιστώνεις με τόσο λυπηρό τρόπο την ματαιότητα των πραγμάτων...το μόνο παρήγορο είναι πως δεν βασανίζεται πια..και νομίζω πως αυτό που απομένει τελικά είναι η δύναμη της ψυχής της, οδηγός σε όλους μας..
πριν 2 βδομάδες μου έφεραν βολβούς μαύρης τουλίπας απο την Ολλανδία...τόσες μέρες αφύτευτες...σήμερα έχει βγει ωραίος ήλιος και λέω να τις φυτέψω και να τις χαρίσω στην Αμαλία
afmarx**
παράξενη η ζωή.μόνο αυτο..να είναι καλά..
Έχω την αίσθηση ότι μέχρι τώρα το blogging ήταν ένα παιχνίδι για τους πιο πολλούς από εμάς. Λίγες λογοτεχνικές ανησυχίες, λίγος χαβαλές, λίγες πολιτικές και φιλοσοφικές συζητήσεις επιπέδου καφενείου ή άντε μια μικρή διέξοδος για τυχόν προσωπικά βάσανα κι ένας τρόπος ανεύρεσης νέων φίλων. Σίγουρα όχι ζήτημα ζωής ή θανάτου πάντως.
Η Αμαλία απέδειξε ότι το blogging μπορεί να είναι πολύ περισσότερα πράγματα. Μπορεί να είναι κραυγή, παρέμβαση, συλλογικότητα, συμπαράσταση, γροθιά, ελπίδα. Μπορεί να είναι ο φρέσκος άνεμος αλλαγής σε μια παράγκα που βρωμάει κλεισούρα. Ας μην την ξεχάσουμε τόσο εύκολα αυτή την κοπέλα που ήξερε να παλεύει ακόμη και χωρίς καθόλου πιθανότητες να νικήσει. Ας μην αρκεστούμε σε λίγα δάκρυα κι ένα τρυφερό μήνυμα για καλό ταξίδι. Η Αμαλία γλύτωσε. Εμείς όμως;
Η 1η Ιουνίου θα είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Αμαλίας. Είτε για ένα λουλούδι, είτε για μια καταγγελία για τον άδικο θάνατο της. Spread the word...
μικρογραφία της κοινωνίας είναι και η μπλογκόσφαιρα..και σκέφτομαι πόσα άλλα προβλήματα κρύβονται πίσω από κάθε όνομα..πόσα πράγματα που δεν ξέρουμε για τους ανθρώπους που βρίσκονται τριγύρω μας..πόσες φορές δεν έχω αναρωτηθεί αν είναι καλά ο τάδε όταν αντιληφθώ μέρες απουσίας..η Αμαλία είχε απλά το θάρρος να τα φωνάξει και να τα μοιραστεί..και είναι η πρώτη φορά που βιώνουμε τον θάνατο ενός προσώπου που πάλεψε τόσο πολύ και σε έκανε να πιστεύεις πως τελικά θα τα κατάφερνε..δεν ανησυχώ πλέον για την Αμαλία γιατί δεν υποφέρει πια...ανησυχώ για όλα αυτά που δεν ξέρω..
Post a Comment