Περίεργο πράγμα ν' αρχίζεις να γράφεις
χωρίς να 'χεις ιδέα πώς θα τελειώσει
Φυτίλια και φλόγες να ξέρεις ανάβεις
φωτιά που δεν έχεις ποτέ ξανανιώσει
Αλήθειες θα βγούνε που σαν το μελάνι
θα σε σημαδέψουν, θα 'ναι μελανές
Κι ήρεμες νύχτες που θα 'χεις ανάγκη
δε θα 'ναι, να ξέρεις, πια πιθανές
Περίεργο πράγμα να μη το ακούμε
αυτό που η ψυχή μας η ίδια φωνάζει
Κλείσε τα μάτια και θα την ακούσεις
την ώρα που γράφεις να σε προστάζει
Τις λέξεις θα γράψει εκείνη για σένα
να δεις επιτέλους αυτά που ζητά
ν' αρχίσεις να πράττεις εκείνα που θέλει
να στρέψεις το βλέμμα εκεί που κοιτά
Κι αν δεν ακούσεις και πάλι τι λέει
κι αν αγνοήσεις ξανά τι ζητά
θα την ακούσεις τα βράδια να κλαίει
6 comments:
"όταν αμφιβάλλεις, άδειασε το μυαλό σου από κάθε σκέψη κι άφησε την καρδιά σου να γαληνέψει..κι αφήσου σε ότι φέρει η στιγμή"
~Κομφούκιος~
Teλικά, από παπί και ελαφίνι μαθαίνεις...!!
Όσο δεν ακούμε την ψυχή μας, υπάρχει ο κίνδυνος να σταματήσει να μας ακούει κι αυτή.
Και τότε από άνθρωπος, μετατρέπεσαι σ' ένα καλοκουρδισμένο ρομποτάκι.
καλημέρα σε όλους :)
Γεια σου βρε παπι με τα "κειμενόμενα" νερά σου
Eπ!!
Σας τσακωσα :))
Post a Comment