19.6.07

Το παιχνίδι της ζωής του


Ελπίζω να είναι χαλαρωμένο το τζάμι.

Σπρώχνει, το παράθυρο υποχωρεί.

Ανεβαίνει στο πεζούλι. Σαλτάρει μέσα.

Προσγειώνεται δίπλα στο κρεβάτι.

Στέκεται στις άκρες των αθλητικών του και κλείνει τα τζάμια.

Κοιτάει τριγύρω. Η ματιά του καρφώνεται στο τραπέζι.

Στέκεται μπροστά του

Για να δω. Ωραία, έχει αρκετά κέρματα.

Βάζει την ανοιχτή δεξιά παλάμη του στην άκρη του τραπεζιού

και με την αριστερή σπρώχνει τα κέρματα στη φούχτα.

Τα χώνει στην τσέπη.

Πάμε τώρα να φύγουμε.

Πάει στην πόρτα του παλιού ψηλοτάβανου.

Την ανοίγει σιγά σιγά. Στον απέναντι δρόμο κανένας.

Με μεγάλα βήματα διασχίζει την αυλή και βγαίνει στον δρόμο.


Στο τέρμα του στρίβει αριστερά. Φτάνει στην πλατεία.

Στην άκρη της βρίσκονται τα ηλεκτρονικά.

Ανεβαίνει τα σκαλάκια, μπαίνει μέσα.

Ο υπεύθυνος του μαγαζιού του ρίχνει ένα βλέμμα

και γυρνάει πίσω στην τηλεόραση.

‘Καλώς το παιδί.’

Κουνάει το κεφάλι του, κάθεται και ρίχνει το πρώτο κέρμα.

Για κανένα δεκάλεπτο σκοτώνει εξωγήινους.

Άλλο ένα μισάωρο καταρρίπτει αεροπλάνα. Μετά πίσω στους εξωγήινους.

Βάζει το χέρι στην τσέπη. Τέλος τα κέρματα. Κατεβάζει το κεφάλι,

το στήθος του γεμίζει και απότομα αδειάζει.


Με αργά βήματα βγαίνει έξω από το μαγαζί. Κατεβαίνει τα σκαλιά.

Βάζει τα χέρια στις τσέπες και προχωράει.

Φτάνει σπίτι. Σπρώχνει την πλαϊνή πορτίτσα, βάζει το χέρι από μέσα

και τραβάει το χερούλι της πόρτας.

Ανοίγει, μπαίνει σπίτι, κλείνει την πόρτα και πάει στο δωμάτιό του.

Ανάβει το ραδιόφωνο, ξαπλώνει στο κρεβάτι

και κοιτώντας το ταβάνι βγάζει το άσπρο πουκάμισο.

Ανοίγει την ζώνη, κατεβάζει το γκρι παντελόνι, ανακάθεται,

λύνει τα μποτάκια, τα βγάζει, μετά τις κάλτσες και το παντελόνι.

Τα πετάει όλα στην καρέκλα απέναντι από το κρεβάτι του

και ξαπλώνει πάλι.


Το λεωφορείο σταματάει στην πλατεία. Κατεβαίνει. Το κεφάλι κάτω.

Βαριέμαι γαμώτο. Τι να κάνω;

Σηκώνει το κεφάλι. Με την άκρη του ματιού του κοιτάει τον υπεύθυνο

που ξεκλειδώνει το μαγαζί.

Λες να δοκιμάσω;

Προχωράει λίγο ακόμη.

Δεν γαμιέται.


Επιταχύνει. Φτάνει σπίτι. Κανένας. Πετάει στο δωμάτιο την τσάντα.

Ξεκλειδώνει την πίσω πόρτα.

Κατεβαίνει βιαστικά τα σκαλιά.


Τρέχοντας σχεδόν, φτάνει στο σπίτι του.

Από το δρόμο το γκαράζ φαίνεται άδειο.

Διασχίζει την αυλή, περνάει το γκαράζ και φτάνει στο παράθυρο.

Δοκιμάζει το τζάμι, ανοίγει. Πηδάει στο πεζούλι, σαλτάρει μέσα.


Πάει κατευθείαν στο τραπέζι.

Τίποτα; Όχι να πάρει. Κάπου αλλού θα έχει, αποκλείεται.

Κοιτάει τριγύρω.

Τα μάτια του σταματάν στην μεγάλη ξύλινη ντουλάπα.

Φτάνει μπροστά της, ανοίγει τα χοντρά φύλλα.

Βάζει το δεξί χέρι στην τσέπη του σακακιού στο βάθος.

Τίποτα. Προχωράει στο επόμενο. Τα ίδια.

Επόμενο.

Χαρτονόμισμα!

Το βγάζει, δύο λίρες.

Μόνο;Κάποιο από τα άλλα σίγουρα κάτι θα...


Θόρυβος κλειδιού. Γυρνάει απότομα.

Κάνει δύο βήματα στα αριστερά.

Ο άντρας γεμίζει την είσοδο.

Παγώνει.

Με δύο βήματα τον φτάνει.

Τον αρπάζει από το πουκάμισο.

‘Τι κάνεις εδώ ρε μπεζεβέγκη;’

‘Θείε…’

Το δεξί χέρι του άντρα σκάει επάνω στο μάγουλό του.

‘Μίλα ρε. Τι κάνεις εδώ;

‘Εγώ…’

Το χέρι ξανασκάει επάνω στο μάγουλό του.

Τα κουμπιά του πουκάμισου ξεριζώνονται.

Χάνει την ισορροπία του.

Το πίσω μέρος του κεφαλιού κτυπάει στην γωνιά της ντουλάπας.



posted by
pan


21 comments:

elafini said...

σαν να γύρισα μερικές δεκαετίες πίσω με την περιγραφή..κι αυτό το "βαριέμαι" νομίζω πως τα λέει όλα...καλημέρα

Pan said...

Καλησπέρα!
Είναι αυτό που μας έλεγαν στο σχολείο "το κεντρικό σημείο!"

zero said...

Καλο το ποστ.

ζερο.

Pan said...

ζερο: Ευχαριστώ.

ion said...

επέστρεψα και εγω..
το κείμενο σου το αγάπησα από την αρχή..παιδιά ανοίξτε τους air cooler και τη πισίνα..σερβίρω παγωμένες μπύρες και mohito..ααχχ******

Pan said...

ιον: ευχαριστώ πάρα πολύ!

Θα σας κάνω το χατήρι να βγω από την πισίνα μόνο και μόνο για να δοκιμάσω το mohito!
Και μετά πίσω!

Anonymous said...

Pan
Έξω απ' την πισίνα ΜΟΥ!
Όλο στη μέση μας κόβεις βρε παιδί μου! Τι δλδ, επειδή γράφεις ωραία και μας κρατάς το ενδιαφέρον πρέπει να μας τηγανίζεις κιόλας?!
"Το πίσω μέρος του κεφαλιού κτυπάει στην γωνιά της ντουλάπας" και μετά??? Για να μη θυμηθώ και το "Σάββατο βράδυ" που ακόμα να μας το δώσεις πλήρες!
τσαντιλοπαπί
πι!

Pan said...

τσαντιλοπαπί: βγαίνω τρέχοντας!

Το "μετά" είναι αυτό ακριβώς που φαντάζεσαι. Δεν υπήρχε κάτι άλλο να γράψω.

Με τυράννησε αυτό και ομολογώ ότι άφησα το άλλο. Στρώνω μαι επιτόπου!

Anonymous said...

Έλα να στρωνόμαστε στη δουλειά!!
(Το παρόν Post είναι πολύ ωραίο, έτσι το 'πα, πάνω στην τσαντίλα μου... ;-)

elafini said...

καλημέρααααα...έχασα χθες τα πλατσουρίσματα αλλά θα επανορθώσω..καφεδάκια?

A.F.Marx said...

Το πίσω μέρος του κεφαλιού κτυπάει στην γωνιά της ντουλάπας.
(Και μετά; ρωτάει το παπί. Μετά λοιπόν...)
Οι φωνές του θυμωμένου άνδρα σβήνουν αργά, καθώς ο μικρός βουλιάζει στην λίμνη που σχημάτισε το ίδιο του το αίμα...
Game Over...
Insert coin to continue

Pan said...

παπί: Στρωθήκαμε, τι άλλο να κάνουμε! Και μόνο να φανταστώ το ράμφος σου να με κυνηγάει...

Pan said...

Ελαφίνι: Καλησπέραααα! Ναι σε παρακαλώ! Φρέντο γλυκό χωρίς! Εξτρα παγωμένο, έτσι;
Να σου πω, θα πεις καμιά κουβέντα στο τρελόπαπο να μας αφήσει να ρίξουμε καμιά βουτιά; Βλέπω την πισίνα και τρέχουν τα σάλια μου!

Pan said...

a.f.marx: Κάπως έτσι πάει, αλλά με τίποτα δεν υπήρχε περίπτωση να το γράψω εγώ.

Menios said...

Βλέπω η ομάδα επέστρεψε σύσσωμη με κέφια για καλοκαιρινές απολαύσεις..
Εγώ βέβαια σας βλέπω απ’ το κιόσκι της πισίνας με καλή μουσική δροσερά ποτά και μαύρα γυαλιά..
Τι να κεράσω;

Pan said...

μένιος: Ότι γουστάρει ο κάθε ένας.

elafini said...

αχ πισίνες....νερά...κοκταίηλ...μασάζ...(η ζέστη φταίει το ξέρω :P)...κάτι με καρύδα για μένα μένιο..κι εσύ pan μη πετάς νερά

Pan said...

Ελαφίνι: Αφού δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω! Το παπί πλέει πάνω κάτω και δεν αφήνει κανένα άλλο να μπει μέσα.

Anonymous said...

Μια σταλιά παπί βρε σε μια πισινάρα ΝΑ, τι να σου κάνει!?
Δεν αφήνεις τις δικαιολογίες λέω εγώ και να παραδεχτείς ότι δεν ξέρεις κολύμπι και ντρέπεσαι να φορέσεις τα μπρατσάκια σου?!

Pan said...

παπί: το ράμφος σου φοβάμαι. Αλλά θα μπω και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει (λέμε και καμιά εξυπνάδα που και που)!

elafini said...

έτσι παπάκι μου..πισινάρα έχει το ξενοδοχείο μας...τώρα σας φαντάζομαι και τους δύο..ο ένας με μπρατσάκια..το παπάκι με τα παπιοποδαράκια-βατραχοπέδιλα να μαλώνετε πλατσουρίζοντας :P